Pleśniawki dotyczą małych dzieci – tak uważa wiele osób. I słusznie. Okazuje się jednak, że nie jest to pełny pogląd, bo z pleśniawkami walczą również dorośli, i nie chodzi wyłącznie o jednostki. W jaki sposób próbują je pokonać? Farmakologicznie, ale też na zasadzie profilaktyki. Co to dokładnie oznacza? Sprawdźmy!
Skąd się biorą pleśniawki u dorosłych?
Pleśniawki u dorosłych to nic innego jak białe plamki bez konkretnej formy (ewentualnie szarawe przestrzenie), które bolą i widzimy je na języku, dziąsłach, podniebieniu oraz po wewnętrznej stronie policzków. Gryzienie i przełykanie pokarmów sprawia problem. Mogą wystąpić wymioty, rozdrażnienie, bóle brzucha, nudności. Pleśniawki pojawiają się za sprawą drożdży Candida albicans. Przystępują do ataku i infekowania, kiedy mają ku temu sprzyjające warunki. Mowa o osłabieniu odporności (np. u diabetyków, osób cierpiących z powodu nowotworów czy cukrzycy), złych żywieniowych nawykach, ale też o niedożywieniu czy antybiotykoterapii (zwłaszcza kiedy leki są długi czas przyjmowane i można mówić wręcz o przewlekłym ich stosowaniu).
Zdarza się też, że pleśniawki u dorosłych są jedynie ostrzeżeniem przed większym niebezpieczeństwem, czyli zakażeniem grzybiczym przewodu pokarmowego. Jednak ostrzeżenie to musi wtedy występować w połączeniu z niestrawnością, odbijaniem, nudnościami, bólami w nadbrzuszu czy biegunką. I to jeszcze nie wszystko, bo pleśniawki mogą także towarzyszyć chorobom zapalnym jelit. Potrafią być również rezultatem jedzenia bardzo ostrych pokarmów, a także braków witaminowych, zwłaszcza żelaza, kwasu foliowego i witaminy B12. Za obecność pleśniawek mogą odpowiadać też spożywane na gorąco posiłki.
Zwalczamy grzyby
Pleśniawki u dorosłych oficjalnie stwierdza się na podstawie badania mikrobiologicznego, natomiast leczenie w praktyce wygląda tak, że miejscowo aplikuje się medykamenty przeciwgrzybicze. Czasem stosowane są doustne antybiotyki, jednak jest to dosyć rzadka forma terapii (chyba że mamy do czynienia z dużą grzybiczą infekcją, która już zdążyła się rozprzestrzenić lub lada moment tak się stanie).
Wskazane jest także płukanie ust płynami odkażającymi bądź naparami z ziół (dobrą robotę w tym zakresie robią szałwia na równi z rumiankiem). Ulgę może przynieść także przykładanie lodu do zajętych grzybem miejsc. Dobre rezultaty powinno dać również zastosowanie mieszanki wody oraz wody utlenionej bądź roztworu z sody oczyszczonej. Trzeba pamiętać, że tak jak przy każdych chorobowych zmianach, także i przy pleśniawkach, leczenie musi być ściśle związane z profilaktyką. Należy również koniecznie trzymać się zasad higieny osobistej, w tym często myć ręce. A jeżeli jesteśmy posiadaczami protezy, nie może ona być uszkodzona czy niestabilna. Również aparat na zęby powinien być utrzymywany w możliwie najwyższej czystości.
Niezbędna jest też dezynfekcja szczoteczki do zębów. Choć niektórym może wydać się to trudne, na czas leczenia trzeba zrezygnować m.in. ze słodyczy, soków, białego pieczywa, serów, orzechów. Przyda się również dodatkowe przyjmowanie witaminy C. Poza tym, niby to oczywiste, ale trzeba powiedzieć wprost – odpadają obgryzanie paznokci, wkładanie palców do ust czy sięganie po żywność (oraz jej przygotowywanie) brudnymi rękoma.
